Ο σχεδιασμός περμακουλτούρας ανάγει τον οπωρώνα σε ένα ζωντανό παραγωγικό οικοσύστημα, όπου τα οπωροφόρα δέντρα εντάσσονται σε μια πολυκαλλιέργεια που περιλαμβάνει πολλά άλλα είδη που λειτουργούν υποστηρικτικά, ενισχύοντας την ανάπτυξη και την παραγωγικότητα τους. Ο σχεδιασμός ενός οπωρώνα λαμβάνει υπόψη την τοπογραφία του μέρους, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εδάφους και του μικροκλίματος και αποσκοπεί στην αφθονία στις σοδειές μέσα από την αποκατάσταση του εδάφους και των φυσικών λειτουργιών του τοπικού οικοσυστήματος.

Ο σχεδιασμός ενός μικτού οπωρώνα προβλέπει:

• τη βέλτιστη διαχείριση του νερού

• την προστασία της καλλιέργειας από έντονα καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές

• την αποκατάσταση και τη διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους

• την εξασφάλιση φυσικής φυτοπραστασίας και ικανοποιητικής επικονίασης

Καθώς το σύστημα ωριμάζει, αποκτά όλο και μεγαλύτερες δυνατότητες αυτορύθμισης και οι απαραίτητες εισροές για τη διαχείριση του γίνονται όλο και μικρότερες. Έτσι η απόδοση γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Το σχέδιο για την ανάπτυξη ενός τέτοιου οπωρώνα ανταποκρίνεται πάντα στις ανάγκες και τις δυνατότητες των ανθρώπων που τον διαχειρίζονται και μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές κλίμακες, από μικρά περιβόλια για οικιακή χρήση ως μεγάλους εμπορικούς οπωρώνες.

Στο αγρόκτημα της Νέας Γουινέας βρίσκεται σε εξέλιξη η μετατροπή ενός συμβατικού ελαιώνα σε μικτό οπωρώνα που περιλαμβάνει 22 είδη καρποφόρων και ορισμένα είδη αζωτοδεσμευτικών δένδρων που λειτουργούν υποστηρικτικά. Στον οπωρώνα εφαρμόζονται διαφορετικές τεχνικές συγκράτησης νερού και ενίσχυσης της γονιμότητας του εδάφους, ενώ σύντομα θα ενσωματωθούν στο σύστημα μελίσσια και μια μικρή κινητή μονάδα εκτροφής κοτόπουλων!