Σε αυτή τη γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου, οι ιδιαιτερότητες του κλίματος και της τοπογραφίας, συνθέτουν μια σχεδόν μαγική εικόνα, δίνοντας στους ανθρώπους την αίσθηση πως είναι τυχεροί που ζουν εδώ. Όσο όμως και αν εκτιμούμε την άγρια φυσική ομορφιά και τις πλούσιες παραδόσεις του τόπου μας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, το φυσικό περιβάλλον έχει μετατραπεί πλέον σε ένα μωσαϊκό από υποβαθμισμένα οικοσυστήματα και ιδιαίτερα διαβρωμένα τοπία με αβαθή φτωχά εδάφη, που μπορούν πλέον να υποστηρίξουν μόνο μερικά ανθεκτικά είδη φυτών. Επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές και λανθασμένες πολιτικές διαχείρισης των φυσικών πόρων επιταχύνουν περαιτέρω την ερημοποίηση, εγείροντας σε πολλές περιοχές ζητήματα επάρκειας νερού και επισιτιστικής ασφάλειας. Η κατάσταση αυτή αποτελεί την τοπική έκφανση ενός φαινομένου περιβαλλοντικής υποβάθμισης που εξελίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα, με διαφορετική ένταση και ταχύτητα σε κάθε περιοχή, και αναδεικνύει την ανάγκη για τοπικές λύσεις, προσαρμοσμένες στις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες των κατά τόπους κοινοτήτων και οικοσυστημάτων.

Καθώς το κλίμα μεταβάλλεται απρόβλεπτα, ο μόνος τρόπος να αποτρέψουμε τις επερχόμενες βαθιές οικολογικές κρίσεις και να διασφαλίσουμε τη επιβίωση και την ευημερία μας σε αυτό τον τόπο, είναι να κινητοποιηθούμε και να επιδιώξουμε την αναγέννηση των τοπικών οικοσυστημάτων και την επαναφορά τους σε μια φυσική κατάσταση ισορροπίας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, γεννιέται η ανάγκη να αναζητήσουμε τρόπους για να ενσωματώσουμε την ανθρώπινη δραστηριότητα στο φυσικό περιβάλλον με σεβασμό και συναίσθηση των ορίων που τίθενται από την ίδια τη φύση και να μετατρέψουμε την επίδραση μας σε ένα παράγοντα που θα προωθεί την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία, ενισχύοντας έτσι την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα των φυσικών οικοσυστημάτων.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες εγχειρήματα μικρότερης η μεγαλύτερης κλίμακας σε όλο τον πλανήτη που δραστηριοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση πετυχαίνοντας θετικές αλλαγές από τις οποίες επωφελούνται τόσο οι τοπικές κοινωνίες όσο και τα οικοσυστήματα που τις περιβάλλουν. Ακολουθώντας τις αρχές και τις πρακτικές του συστήματος σχεδιασμού της περμακουλτούρας αναπτύσσουν και μεταδίδουν τα απαραίτητα διανοητικά εργαλεία και τις κατάλληλες πρακτικές για την αναδιάρθρωση των συστημάτων παραγωγής και διαχείρισης των φυσικών πόρων, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως κύτταρα αναγεννητικής δραστηριότητας αλλά και ως παραδείγματα και σημεία αναφοράς.